Деца навредувани од околината. Деца малтретирани! Родители, баби и дедовци кои ги фаќаат за рака своите деца или внучиња небаре детето со аутизам, церебрална парализа, или било која друга попреченост е заразно… Деца одбиени и од државни и од приватни градинки! Деца на кои им е ускратено правото да бидат на лулашки само затоа што другите деца се вознемирувале од присуството на малку поинакво другарче! Деца чии родители се оставени сами на себе! Дали да се седи дома и да се чува детето или да се оди на работа за да се заработат пари за неопходните терапии и третмани?! Милион прашања, милион дискриминации! Родители дискриминирани од општеството, родители кои се непожелни во маркет со своето дете, непожелни во ресторан, не пожелни во парк, не пожелни на улица! И покрај се тие се горди родители на своите деца.

-И да се врати времето назад го сакам својот син ми онаков каков што е, со сите негови маани, со сите негови квалитети! Јас сум горд родител на моето дете со пречки! Да, моето дете е посебно! – вели мајка, чие дете има дијагноза церебрална парализа, во поблага форма.

Таа запрашува дали доколку таа и сите останати родители излезат на парада низ улиците на Скопје ќе дојдат сите оние министри и политичари кои парадираа на Парадата на гордоста што неодамна се оддржа. Дали сите треба да излезат на улица и да го кренат гласот за својата различност за да некој се свести дека постојат.

-Додека јас како мајка мака мачам да го запишам своето дете во градинка, поранешната министерка за труд и социјална политика парадира на Парада на гордоста, мавта со знаменце. На децата како моето ќе се сети само на некој ден за одбележување на одреден синдром и дијагноза. Потоа никаде ги нема. Додека таа истата министерка парадира по улиците со хомосексуалците мојата познајничка со дете со аутизам мака мачи како да го прати детето во училиште. Потребна е придружба, по закон ја следува, во реалност сама треба да си ја плати. Дали не запрашал нас родителите некој како преживуваме – дали прво пари за логопед, дали прво за дефектолог, дали да ги дадеш на придружба за во училиште или пак за жена дома да го чува, зошто никој не го прифаќа – коментира мајката револтирана што овие родители се целосно заборавени од општеството.

Вели нема ништо против оние кои излегле на улица за да ја покажат својата различност. Има против оние политичари и функционери кои излегоа на парадата за да покажат европски вредности, а истовремено се глуви, слепи и неми за дискриминацијата на родителите и на децата со посебни потреби.
Единствена помош што ја добиваат се 5 000 денари. Постојат некои поволности, како на пример давачки за јавни патишта при регистрација на возило, но и тоа не го добиват.

-5 000 денари месечно добиваш, 15 000 ти е само логопед. Каде е дефектологот, физикална терапија, останатите терапии, прегледите… Да не зборувам дека плаќам жена за чување зошто градинките „немаат“ место за моето дете. Па дури ни приватните. Дури ни оние кои земаат странски грантови и донации промовирајќи се како здруженија за некакви права на овие деца, немале место, немале услови за да му го пружат на детето она кое му е потребно. Сите минатата година добија помош од државата во корона криза, нас не заборавија. Сите добија ваучери за одмор, ќе добијат и годинава, а каде се нашите деца?! Треба да парадираме на улица за да се сетат на нас? Примањата ми биле поголеми од 30 000 месечно во семејството. А само терапиите на детето чинат двојно повеќе од тоа. Пензионерите добија помош како погодени од кризата, иако не знам на кој начин нив ги погоди кризата. Ниту пензии се намалија, ниту пензии доцнеа. Родители на деца со пречки отказ дадоа за дома да седат со децата затоа што корона вирусот беше реална опасност по животот на децата со пречки. Одиш да регистираш возило и викаш „со дијагнозата на детето сум ослободена од одредени давачки“. Одговорот е, „а не ставете го прво возилото на име на детето“! „Ма детето има само 5 години“. „Епа нема поволности за вас, само за детето“. Па да не е тоа возило како јас ќе успеам да го однесам детето на сите тие терапии и третмани! Како јас ќе се движам со тоа дете! Каква е таа поволност која постои само на хартија – реагира мајката на дете со церебрална парализа, која вели дека како родител е дискриминирана во секој смисол на зборот.

Вели досега пред секои избори имало разноразни ветувања, разноразни потпишувања декларации, но сето тоа било само за злоупотреба на децата со посебни потреби за да се собере некој глас плус. После никому не му паѓаат на ум овие деца и ветувањата за нив.

-Битно било дали некој ќе се чувствува дискриминиран што во извод стои мајка и татко, а не родител 1 и родител 2. А небитен е квалитетот на животот на секое дете! Секој од нас е дискриминиран на овој или оној начин. Знам дека секој носи одреден психички товар на грб. Секому неговиот товар му е потежок. Но ве молам, никој не може да ми каже дека е побитно кој со кого спие во кревет од здравјето и квалитетот на животот на едно дете со проблеми! Мојот товар е огромен! Не спорам ничиј друг! Но гласно кажувам дека мојот товар е голем и психички и физички! И јас сум отфрлена од општеството! Јас сум дискриминирана од од оние кои го немаат мојот проблем! И јас сум дискриминирана од институциите, од училиштата, од градинките! Јас сум дикриминирана од Владата!



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.