Пет години откако го смени полот и од маж стана жена, Хелена, која некогаш беше мајор на српската армија, раскажува како живее сега.

Изгубив сè што можеше да се изгуби. Тогаш решив да почнам да живеам повторно. Конечно како што јас сакам – во овие две реченици се содржат пет години од новиот живот на Хелена Вуковиќ, објави „Прва.рс“.

Нејзината приказна е сага за успешната потрага и копнеж кон себе. Хелена е родена во 1973 година како М.В. Таа одела во Военото средно училиште, а потоа и на Воената академија во 1996 година.

Била во стручна служба до 2014 година, кога се пензионирала со ранг мајор, бидејќи објавила дека влегува во процес на прилагодување на полот на нејзиниот родов идентитет. Во претходниот живот, таа имала сопруга и четири деца, по што почнала целосно ново искуство.

Пред точно пет години, ми се случи формален и физички почеток на нов живот, имав операција за промена на полот. Интервенцијата беше прилично тешка, траеше пет и пол часа. Операцијата беше круна на транзицијата што траеше доста време за мене. Почна во јануари 2015 година, а операцијата беше во мај 2016 година за некое рекордно време. Веднаш реков – ми се брза, би сакала да го поминам остатокот од мојот живот што е можно подобро. Кога сè се сруши како кула од билети, се плати високата цена, го изгубив бракот и работата. Јас сум разведена, пензионирана сум. Слободата преовладеа. Транзицијата беше ослободувачка за мене. Таа се сеќава на секој дел од транзицијата – растење на гради, болка, влегувате во пубертет, но во спротивна насока. Влакната на телото се истенчуваат, па исчезнуваат. Им здодеав на сите мои пријатели околу мене – „Види градите ми пораснаа“ – се однесував како тинејџерка – раскажува Хелена во интервју за „Прва.рс“.

Таа се сеќава како влегла во операционата сала, денот кога сè се сменило.

Буквално влегов во операционата сала како на плажа. Не размислувате за тоа што ќе се случи следно, дали ќе ве повреди или дали ќе можете да станете и да носите катетер. Па, не ме интересираше ништо, сето тоа е привремено. Првото нешто што го паметам по операцијата беше дека барав телефон, да направам селфи. Напишав под фотографијата „Добар ден, свету“. Анестезијата продолжи да дејствува, повторно заспав и првиот пат кога се разбудив, сакав да видам дали навистина се променило нешто. Имав цел куп завои и си реков „готово е, готово е’“ – вели Хелена.

Таа не може да го заборави првото туширање, првиот состанок со новата и, како што вели, вистинската себеси.

Почнав да го живеам мојот сон. Најдов постојана работа, најдов нова девојка, се преселивме во Нови Сад да живееме заедно. Ние сме заедно четири години, сега таа е моја свршеница, го чекаме законот, па да можеме да склучиме и истополов брак – раскажува Хелена.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.